FAUNA - STRONA GŁÓWNA

 Jeleń szlachetny, jeleń (Cervus elaphus) - gatunek jeleniowatych.

Zasięg występowania: Jego liczne podgatunki zamieszkują Europę (część Półwyspu Skandynawskiego, Europa Środkowa i południowa), Azję (od Morza Czarnego do Morza Ochockiego i Morza Japońskiego), północną Afrykę. W Afryce żyją tylko na północy, dochodząc na południe do Sahary. Introdukowany w Ameryce Południowej, Australii i Nowej Zelandii.

W Polsce występuje jeleń europejski (Cervus elaphus elaphus), nazywany również jeleniem skandynawskim[1].
                              
W populacjach jelenia szlachetnego występującego w Polsce wyróżnia się kilka ekotypów: jeleń bieszczadzki (największy i najsilniejszy), jeleń mazurski, jeleń wielkopolski i jeleń pomorski[2].

W Polsce występuje we wszystkich większych kompleksach leśnych. Preferencje środowiskowe jeleni są zależne od pory roku. Głównym środowiskiem są nizinne i górskie lasy liściaste i mieszane. Z uwagi na rozłożyste poroże unikają terenów gęsto zakrzewionych.

Charakterystyka: Jest drugim - po łosiu - dużym gatunkiem z rodziny jeleniowatych. Jelenie ubarwione są zazwyczaj jednolicie, tylko młode są cętkowane na bokach i grzbiecie. Latem brązowopłowe do rudawego, zimą szarawe, z ciemniejszym karkiem u samców. Na szyi mają dłuższe włosy tworzące rodzaj grzywy zachodzącej na kłąb. Grandle są rozwinięte słabo, siekaczy brak.
Jeleń szlachetny występujący w Polsce może osiągać 2,5 m długości i wysokość w kłębie do 1,5 m. Waga dużego jelenia dochodzi do 350 kg (maksymalnie 497 kg)[3]. Masa spotykanych w Polsce jeleni waha się w granicach 150-160 kg, przy czym największe rozmiary osiągają osobniki około ósmego roku życia (średnio: samce 224 kg, samice 132 kg[1]) Najlepszą kondycję wykazują jelenie w wieku 5-10 lat. Ciężar zależny jest od obszaru występowania i dostępności pokarmu.

Jeleń szlachetny pokryty jest krótkim i przylegającym włosem. Sierść jelenia szlachetnego jest w zimie siwobrunatna, a w lecie rdzawobrunatna, wierzch głowy, szyja, podbrzusze i nogi są barwy ciemniejszej od reszty ciała. Ogon dochodzi do 15 cm długości.

Jelenie mają dobry węch i słuch.

Tryb życia: Z natury jest zwierzęciem dziennym, ale pod wpływem czynników zewnętrznych (obecność drapieżników, ludzi) zakłócających jego spokój i poczucie bezpieczeństwa prowadzi głównie nocny tryb życia, w dzień ukrywając się w leśnych gęstwinach. Rozpoczyna żerowanie po zmierzchu, a nad ranem wraca do swojej kryjówki. W ciągu dnia żeruje w miejscach, w których nie wyczuwa żadnego zagrożenia. Jelenie śpią tylko 60-100 minut na dobę.

Pożywienie jeleni stanowią pędy, liście, kora i owoce drzew i krzewów, trawy, zboża, zioła, ziemniaki, buraki, a zimą zeschnięte trawy, mchy, porosty, pączki i młode pędy drzew iglastych. Wychodzą też na pola uprawne skuszone burakami, kapustą, ziemniakami i zbożami.

Starsze osobniki chętnie korzystają z kąpieli błotnych na mokradłach, bagnach, w kałużach wody i w innych zbiornikach. Po takiej kąpieli ocierają się z błota o pnie drzew uwalniając się od pasożytów. Na wolności żyje średnio 5-6, maksymalnie do 15 lat, a w warunkach fermowych do 23 lat^.

Wrogowie: Naturalnymi wrogami jeleni w Polsce są wilk, ryś i niedźwiedź, które regulują liczebność populacji eliminując osobniki młode i osłabione. Jeleń szlachetny w Polsce jest zwierzyną łowną z okresem ochronnym.

powrót

widoczek.nets.pl    2008.08.16 

TWORYLNE - to nieistniejąca wieś w Bieszczadach. Powstała w 1456 roku. Tworylne uważane jest za najpiękniejszą bieszczadzką dolinę.W 1980 r. wieś liczyła 660 mieszkańców.

BENIOWA - nieistniejąca wieś, powsatała w ok. 1537 roku.Do Beniowej można dojść znakowaną ścieżką z Bukowca. Ścieżka kończy się przy umownych źródłach Sanu.

SIANKI - nieistniejąca już na terenie Polski miejscowość. Pierwsze wzmianki o Siankach pochodzą z 1580 roku.W 1921 roku Sianki zamieszkiwało 788 osób

RUSKIE - wieś powstała przed 1580 rokiem. W czerwcu 1946 Ruskie zostało całkowicie wysiedlone na tereny ZSRR

JAWORNIK - to dawna wieś. Drogę do Jawornika mozna znaleźć pomiędzy Rzepedzią a Komańczą. Nazwę swą Jawornik zawdzięcza drzewu jawor

SOKOLE - Sokole leży sobie nad Zatoką Victoriniego. Założona przed 1526 r.W 1921 r. liczyła 49 domów i 338 mieszkańców

PANISZCZÓW - Oszczędzony przez wojnę, nie spalony przez nikogo, zniknął – bo zniknęła do niego droga. Wieś licząca 120 domów. Powstanie sztucznego jeziora Solińskiego odcięło dosłownie wieś od reszty świata.

ROSOLIN - nieistniejąca obecnie wieś.We wsi istniała drewniana cerkiew pw. św. Onufrego, zbudowana w 1750. Jako przykład bojkowskiej architektury sakralnej została przeniesiona do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.

KRYWE - nieistniejąca już wieś w Polsce. Wieś została lokowana w 1502 roku.Po II wojnie światowej wieś uległa całkowitemu zniszczeniu i wysiedleniu. Całą wieś wysiedlono na Ziemie Zachodnie dopiero wiosną 1947 roku podczas akcji "Wisła". W kilka godzin zabrano wszystkich ludzi i po ich wyjściu wszystkie zabudowania oprócz cerkwi podpalono. Akcję przeprowadził oddział Ludowego Wojska Polskiego.

HULSKIE – nieistniejąca już wieś. ieś lokowana na prawie wołoskim ok. 1560 roku przez ród Kmitów.W roku 1946 w ramach "akcji żniwnej" wieś została kompletnie spalona przez bandę UPA sotnia Bira a ludność miejscowa przesiedlona w ramach wymiany ludności na radziecką Ukrainę.

CARYŃSKIE – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska nad potokiem Caryńskim i na obszarze Bieszczadzkiego Parku Narodowego.