FAUNA - STRONA GŁÓWNA

Wilk (Canis lupus) – gatunek ssaków z rodziny psowatych, rzędu drapieżnych.

  Wilk zamieszkuje lasy, równiny, tereny bagienne oraz góry. Potrzebuje, jako gatunek o skłonnościach terytorialnych, dużych przestrzeni. Zwykle terytorium zajmowane przez watahę to 100 km² , ale wielkość ta zależy od dostępności pokarmu i terenu.Wilk szary zamieszkuje Azję oraz północne tereny Europy i Ameryki Północnej.

Zachowanie w stadzie: Stado wilków (wataha) składa się z od kilku do 20 osobników. Dowodzi nim najsilniejsza para (tzw. para alfa – basior i wadera), która jako jedyna ma prawo się rozmnażać. Resztę watahy tworzą zwykle osobniki z nimi spokrewnione. Każdy wilk w stadzie ma ściśle określone miejsce, wyznaczające m.in. kolejność jedzenia zdobyczy. Zależności te podkreślane są przez rozbudowany system gestów dominacji (m.in. podniesiony ogon i uszy) i poddaństwa (np. skulony ogon, kładzenie się na grzbiecie). Poza hierarchią znajdują się młode, którymi opiekuje się cała wataha. Młode samce po osiągnięciu dojrzałości czasem są przepędzane przez parę alfa, by nie zagrażały ich dominacji.

Wielkość:

• Wysokość: samiec 70 – 85 cm, samica 60 – 75 cm niekiedy do 90 cm
• Długość ciała: samiec 97 – 124 cm, samica 100 – 120 cm niekiedy do 150 cm
• Długość ogona: 30 – 50 cm
• Waga: samiec 45 – 60 kg, samica 30 – 50 kg niekiedy do 80 kg

Długość wilczego tropu wynosi 10 – 13,7 cm, przy szerokości 8 – 9 cm. Przednie nogi są wbite w stosunkowo wysoką i wąską klatkę piersiową. Łokcie skierowane są do wewnątrz, a stopy na zewnątrz, co daje możliwość stawiania nóg leżących po tej samej stronie ciała w jednej linii. Wymiary tylnej łapy są o 1 – 2 cm mniejsze.

ślady  wilka:

 Polowanie:

Polowanie parami lub watahami rozpoczyna się zwykle o zmierzchu i może trwać całą noc. Watahy stosują rozmaite techniki polowań, w zależności od terenu i rodzaju ofiary, wszystkie jednak opierają się na tym samym schemacie:

1. Wilki tropiciele lokalizują zdobycz i donoszą o tym stadu.
2. Wilki naganiacze płoszą obserwowane stado. Następnie 2 – 3 osobniki wybierają ofiarę i zaganiają w kierunku reszty watahy.
3. Wataha zastępuje drogę zmęczonemu zwierzęciu i atakiem kończy polowanie.

powrót

widoczek.nets.pl    2008.08.16

Inwersja temperatury (inwersja termiczna lub po prostu inwersja) to w meteorologii zjawisko atmosferyczne polegające na wzroście temperatury powietrza wraz z wysokością.W normalnych warunkach, w najniższej części atmosfery, troposferze, powietrze bliżej powierzchni ziemi jest cieplejsze niż wyżej. Dzieje się tak dlatego, że powietrze ogrzewa się od nagrzanej powierzchni ziemi a tak ogrzane powietrze, unosi się do góry w wyniku konwekcji.

Inwersja adwekcyjna - wzrost temperatury powietrza wraz z wysokością związany z frontem ciepłym. Zjawisko to zachodzi w przypadku, gdy nad zalegające przy powierzchni Ziemi stagnujące lub wolno przemieszczające się powietrze chłodne górą napływa powietrze ciepłe.

Barometr - przyrząd do mierzenia ciśnienia atmosferycznego. Najdokładniejsze wskazania daje barometr naczyniowy (rtęciowy).

Bryza - okresowy wiatr lokalny wynikający z różnicy temperatury i ciśnienia atmosferycznego dwóch ośrodków, np. wody i lądu (bryza dzienna i nocna).

Ciśnienie atmosferyczne - jest to ciężar (nacisk) warstwy (słupa) powietrza leżącej nad daną powierzchnią i sięgającej do górnej granicy atmosfery. Wartość ciśnienia atmosferycznego jest największa na poziomie morza i maleje wraz ze wzrostem wysokości.

Halo - zjawisko świetlne występujące sporadycznie wokół Słońca lub Księżyca. Powstaje przy przejściu światła słonecznego lub odbitego od Księżyca przez chmurę zawierającą drobne kryształki lodu.

m i n i  galeria