DŹWINIACZ GÓRNY - Nieistniejąca wieś nad Sanem u wschodnich podnóży Jeleniowatego. Pierwsza wzmianka o Dźwiniaczu pochodzi z 1529 r., kiedy był własnością Piotra Kmity. W na­stępnych stuleciach majątek wielokrotnie zmieniał właścicieli, przed ostatnią wojną był własnością dr. Adlersberga. W tym okresie wieś należała do największych w okolicy — liczyła około 230 zagród i dzieliła się na siedem części o barwnych nazwach, m.in. Szyryń, Linyna, Kłymiszczany, Buryszczyna. Jesienią 1939 r. miejscowość została przecięta granicą niemiecko-sowiecką. Ludność z części sowieckiej wkrótce przesiedlono w rejon Równego. Pozostali mieszkańcy zostali w 1946 r. przesiedleni w okolice Tłumacza i Kołomyi.

Przy dawnej drodze wiejskiej zachowało się kilka kamiennych krzyży, a przy bocznej drodze w stronę Jeleniowatego dwa stare cmentarze. W zakolu Sanu leży torfowisko wysokie. Do niedawna obejmował je rezerwat przyrody „Dźwiniacz” (ok. 11 ha), obecnie zlikwidowany w związku z włączeniem terenu do Bieszczadzkiego Parku Narodowego.